گاهی آرزو میکردم که کاش خانه ام سقف نداشت

 تا شبها ستاره هارا میشمردم و به خواب میرفتم

 ولی خوب که می اندیشم سقف ها هم لازمند!

 آری آرزو های دیروز را به خاطر می آورم و لبخند میزنم از ساده بودنش

.اما حتم دارم که روزی هم به آرزو های امروزم میخندم 

و چه خوب است که اوکه پای آرزو هارا امضا میکند از فردای ما خبر دارد

 که ما از تحقق بعضی آرزو های دیروزمان شاد میشویم

 و به پوچی برخی میخندیم.

به جای اینکه گریان از آرزو های اشتباهمان باشیم